۱۴۰۳ پنج شنبه ۹ فروردين
English فارسی
دفتر سرمایه گذاری شهرداری رشت شهرداری رشت
خانه
تاریخچه رشت

رشت، ابتدا قصبه اي بود كه در ميان دو رودخانه گوهررود و سياهرود قرار داشت و از اين جهت نيز قدمت ديرينه دارد. ولي از جهت سابقه شهري، اولين بار حمدا... مستوفي، در قرن هشتم هجري، از اين شهر نام برده است. نام قديمي رشت دارالمرز يا دارالامان بوده كه قبل از اين دو، به آن بيه مي گفته اند.

بيه در لغت نامه ها، رود و يا مصب بين دو رودخانه معني شده است و چنين به نظر مي رسد كه دليل اين نامگذاري، قرار گرفتن آن در ميان دو رودخانه است كه به مثابه حفاظ و ديوار شهر محسوب مي گرديد. وجه تسميه رشت، در فرهنگ دساتير، به معني گچي كه بنّايان، سنگ و آجر را به آن محكم نمايند و در لغت نامه هاي انجمن آراء، آنندراج، فرس اسدي، لغت محلي شوشتري، برهان، ناظم الاطبا و لغت نامه جهانگيري: چيزي كه از هم فرو ريزد ـ هر چيزي كه از هم فرو ريزد و فروپاشد ـ ديوار مشرف بر افتادن. گچ را نيز گويند كه بدان خانه سفيد كنند ـ لجن و خاكروبه ـ خاك و گرد ـ خاك را گويند ـ رنگ كرده نيز معني شده است.

دهخدا معتقد است، چون شهر رشت در سال 900 هجري ساخته شده، بنابراين براي نام اين مكان از ماده تاريخ آن استفاده كرده اند و كلمه رشت به حساب ابجد 900 هجري است.

آباداني شهر رشت، از زمان شاه عباس صفوي كه در آن زمان، به صورت قصبه بوده شروع شد و در زمان قاجار، به دليل توسعه اقتصادي ايران و روسيه، گسترش پيدا كرده و نام قديمي محلات شهر رشت، كه اكثراً بيانگر پيشه ساكنين آن است، در سفرنامه ها نيز آمده و جز دو سه مورد از آنها بقيه به همان نامهاي قديمي خود مشهور و معروف هستند كه عمده ترين آنها عبارتند از:

ساغريسازان ـ رودبارتان ـ خميران زاهدان ـ دباغيان ـ كوزه گران ـ خميران چهل تن ـ چله خانه ـ چمارسرا ـ استادسرا ـ پاسكياب ـ سرخبنده ـ آتشگاه بيستون ـ صيقلان ـ زرجوب ـ كياب ـ سبزه ميدان ـ دو برادران (چهار برادران) كه از جمله محلات قديمي شهر رشت محسوب ميشود. اين بافت قديمي، ضمن آنكه جزئي از ميراث فرهنگي است و آثار و بقايا و سنن وآداب و رسوم دوران قديم را تداعي مي كند، مي تواند از معضلات قابل توجه در بافت شهري اين شهر نيز محسوب شود. رشت كه به شهر بارانهاي نقره اي معروف است. مركز استان گيلان ميباشد و براي اولين بار نام آن در كتاب حدود العالم كه به سال 372 هـ.ق نگارش يافته با صفت ناحيه بزرگ آمده است.

رشت از سال 1004 هجري قمري به فرمان شاه عباس مركز استان گيلان و مركز معاملات نوغان و ابريشم شد كه در آن زمان محصول اول گيلان بود. اين امر موجب شد كه مالكان بزرگ و بازرگانان ايراني، روسي، يوناني و ارمني كه تاجر نوغان ابريشم بودند به اين شهر توجه كنند و شهر رشت رشد چشمگيري پيدا نمايد.

ملگونف، جهانگرد روس كه در سال 1275 هجري قمري به رشت سفر كرده بود، در خاطرات خود نوشته است كه اين شهر در آن روزگار داراي 5463 خانه 1021 مغازه و 27314 نفر جمعيت بوده است. در نظر او رشت شهري بود بسيار خوش وضع با خانه هاي زيباي رو به دريا كه بازرگانان از هند، بخارا، روم و عثماني به سوداي ابريشم به آن سفر مي كردند. در دوران مشروطه و بعد از آن، گيلان به يكي از كانونهاي تحولات سياسي، اجتماعي و اقتصادي ايران تبديل شد. نهضت استقلال طلبانه جنگل، گسترش شهرها، تاسيس آموزشگاه هاي متعدد و ارتقاي سطح فرهنگ شهروندان رشت، اين شهر را در زمره پيشروترين شهرهاي كشور قرار داد.

 

1394/08/26
كليه حقوق اين پايگاه متعلق به دفتر سرمايه گذاري شهرداري رشت ميباشد.
Powered by DorsaPortal